إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • متن با رویکردی انتقادی و تربیتی، خروج حضرت یونس (ع) را نه یک مأموریت، بلکه تصمیمی برخاسته از غلیان خشم انسانی و خستگی از لجاجت مردم می‌داند که منجر به گرفتاری در «شکم نهنگ» شد. نویسنده شکم نهنگ را نمادِ بن‌بستِ ناشی از ترجیح برداشت شخصی بر تکلیف الهی قلمداد کرده و تنها راه نجات را اعتراف صادقانه به خطا و بازگشت به صبر می‌شمارد. عصاره‌ی این تحلیل، هشدار به همه‌ی مصلحان است که در تلاطم بحران‌ها، به‌جای گریز یا توجیه، باید از سنگینیِ نَفْس کاسته و تا آخرین لحظه به لوح مسئولیت چنگ بزنند.

    نویسنده:
    جمال عبدالستار